ยอห์น 19:1 – ปีลาตจึงเอาพระเยซูไปให้โบยตี
ข้าพเจ้าทุกข์ใจเมื่อคิดถึงฉากเหตุการณ์นี้ นี่เป็นฉากที่นองเลือดและโหดร้ายมาก ผู้คนเสียชีวิตได้ภายใต้การลงโทษแบบนี้ เมื่อเจ้าหน้าที่โรมเฆี่ยนตีนักโทษ เขาจะใช้แส้ที่มีหลายเส้นรวมกันแต่ละเส้นจะมีชิ้นกระดูกและชิ้นโลหะผูกติดกับปลายแส้ กฎหมายของยิวจำกัดจำนวนการเฆี่ยนตีที่บุคคลจะได้รับ แต่ไม่ใช่กฎหมายของโรม โดยทั่วไปข้อแนะนำเดียวของโรมคือ “อย่าฆ่านักโทษ ทำให้เขามีชีวิตอยู่สำหรับกางเขน”
พระเยซูทรงรับเอาการเฆี่ยนตีนี้เพื่อข้าพเจ้า
พระองค์ทรงรับเอาการเฆี่ยนตีนี้เพื่อคุณเช่นกัน และพระองค์ทรงคิดว่ามันคุ้มค่ามาก เพราะแม้จะเป็นสิ่งที่ยากที่จะเชื่อ แต่เราคือความยินดีของพระองค์ เราคือรางวัลที่พระองค์ทรงคิดว่าควรค่าต่อการทนทุกข์แลกมา ซึ่งเป็นผู้คนที่พระองค์ทรงปรารถนาที่จะให้อยู่กับพระองค์ตลอดไป เหมือนที่พระองค์ทรงทูลต่อพระเจ้าพระบิดาในคืนก่อนการสิ้นพระชนม์ของพระองค์ (ดูฮีบรู 12:2; ยอห์น 17:24)
พระเยซูไม่ทรงเสียพระทัยกับราคาที่พระองค์ทรงจ่ายไปเพื่อเรา แม้พระองค์ยังทรงมีรอยเฆี่ยนนี้อยู่ แต่รอยเฆี่ยนเหล่านี้คือสง่าราศีของพระองค์ เพราะรอยเฆี่ยนเหล่านี้ยืนยันให้รู้ว่าพระองค์ทรงรักเรามากเพียงใด พระองค์ทรงยอมสละแค่ไหนเพื่อจะได้เรา และเรารู้แน่ว่าพระองค์จะทรงได้ในสิ่งที่พระองค์ทรงต้องการในที่สุด
และเราจะชื่นชมยินดีร่วมกับพระองค์ตลอดไป
เราอธิษฐาน: องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์รักพระองค์ ขอทรงโปรดนำข้าพระองค์กลับไปหาพระองค์อย่างปลอดภัยในวาระสุดท้าย อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
• คุณมีความลำบากใจกับการรับมือกับรายละเอียดเรื่องการทนทุกข์ของพระเยซูหรือไม่
• ตอนไหนที่คุณทนทุกข์ (แม้จะเล็กน้อย) เพื่อใครบางคนที่คุณรัก
• สิ่งนั้นคุ้มค่าหรือไม่ เพราะอะไร
© : Lutheran Hour Ministries
