ลูกา 23:26ก, 27-31 – เมื่อเขาพาพระองค์ออกไป… ตามพระองค์ไป ทั้งพวกผู้หญิงที่พิลาปและคร่ำครวญเพราะพระองค์ พระเยซูจึงหันพระพักตร์มาทางเขาตรัสว่า “ธิดาเยรูซาเล็มเอ๋ย อย่าร้องไห้สงสารเราเลย แต่จงร้องไห้สงสารตนเอง และสงสารลูกทั้งหลายของตนเถิด ด้วยว่า ดูเถิด จะมีเวลาหนึ่งที่เขาทั้งหลายจะว่า ‘ผู้หญิงเหล่านั้นที่เป็นหมันและครรภ์ที่มิได้ปฏิสนธิและหัวนมที่มิได้ให้ดูดเลย ก็เป็นสุข’ คราวนั้นเขาจะเริ่มว่าแก่ภูเขาทั้งหลายว่า ‘จงพังลงทับเรา’ และแก่เนินเขาว่า ‘จงคลุมเราไว้’ เพราะว่าถ้าเขาทำอย่างนี้เมื่อไม้สด อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อไม้แห้งแล้วเล่า”
นี่คือแบบฉบับของพระเยซู พระองค์ทรงกำลังเดินมุ่งหน้าไปสู่การถูกตรึงของพระองค์ และพระองค์ทรงใช้เวลาที่จะแสดงความเสียใจกับพวกผู้หญิงที่กำลังร้องไห้เดินตามพระองค์ พระองค์ทรงรู้ในสิ่งที่เขาไม่รู้ที่ว่าในเวลา 40 ปี กรุงเยรูซาเล็มจะถูกกองทัพโรมทำลาย เยรูซาเล็มจะมีความสยดสยองที่เต็มด้วยไฟ ความอดอยาก และการนองเลือด และผู้หญิงเหล่านี้หลายคนจะมีชีวิตอยู่ดูสิ่งที่เกิดขึ้น พระเยซูทรงเห็นอกเห็นใจคนเหล่านี้
ในจุดนี้ สิ่งเดียวที่พระองค์ทรงทำได้คือเตือนเขา แต่พระเยซูทรงกำลังมุ่งหน้าไปสู่กางเขนที่พระองค์จะทรงทำบางสิ่งซึ่งยิ่งใหญ่กว่าเพื่อจะช่วยเขา (และเราทั้งหลาย) ให้รอด เพราะโดยการทนทุกข์ของพระองค์พระเยซูจะทรงปลดปล่อยเราให้เป็นอิสระจากอำนาจของความบาป ความตาย และมารซาตาน ความตายของพระเยซูจะช่วยเราให้พ้นจากความตาย และการเป็นขึ้นมาของพระองค์จะมอบชีวิตที่แท้จริงให้กับเราซึ่งเป็นชีวิตที่ยั่งยืนชั่วนิรันดร์
เราอธิษฐาน: พระเยซูเจ้า ขอทรงโปรดรักษาข้าพระองค์ให้ปลอดภัยในการดูแลของพระองค์แม้ในยามที่ความทุกข์เกิดขึ้นกับข้าพระองค์ อาเมน
คำถามเพื่อการใคร่ครวญ:
• พระเจ้าทรงสัญญาที่จะปกป้องเราจากความทุกข์ยากทั้งสิ้นหรือไม่ เพราะอะไร
• พระเจ้าทรงสัญญาที่จะปกป้องเราให้พ้นจากสิ่งใด
• เหตุใดคริสเตียนในยุคแรกจึงพร้อมที่จะตายเพื่อพระเยซู ของขวัญที่ยิ่งใหญ่กว่าที่คนเหล่านั้นคาดหวังคืออะไร
© : Lutheran Hour Ministries
